De 3 prominente fases omtrent bedrijfsovername

Onlangs bleek dat het tweede kwartaal van 2016 werd gekenmerkt door een flinke dip op de Nederlandse markt voor bedrijfsovernames. Hiervoor zouden twee ontwikkelingen aan ten grondslag liggen: geen rooskleurig toekomstperspectief in de economie en de geopolitieke gebeurtenissen als de aanslagen in Parijs, de coup in Turkije en de Brexit hebben het aantal potentiële kopers doen slinken. Daarnaast deinsden vele investeerders terug. Daarnaast mislukken nog eens meer dan de helft van de bedrijfsovernames. Hoogleraar Business Valuation aan de Rijksuniversiteit Groningen en partner bij accountant's en advieskantoor PwC Wim Holterman beschreef drie belangrijke fases in een bedrijfsovername.

Fase 1: de strategiefase

De eerste fase in het overnameproces is de strategiefase. Dit is de fase die veelal niet goed is uitgedacht. Holterman merkte op dat vele ondernemers geen concrete strategieën uitdenken over bijvoorbeeld de landen en markten die de ondernemer poogt te bereiken na de overname. Daarnaast zegt Holterman dat ondernemers vaak niet concreet nadenken over hoe groot de overnamekandidaat moet zijn en hoe dat bedrijf vervolgens geïntegreerd wordt in het bedrijf. Holterman maakt duidelijk dat vele ondernemers het grote plaatje van de situatie missen. 'Met een vage strategie lijken alle overnames goed', aldus Holterman.

Fase 2: de asquisitiefase

In de tweede fase moet alles rondom producten/diensten, doelgroepen en klantrelaties worden uitgedacht. Volgens Holterman kan het voornamelijk misgaan aan het einde van deze fase. Hier moet namelijk exact worden uitgedacht hoe het bedrijf wordt geïntegreerd en wordt het boekenonderzoek naar de overnamekandidaat gedaan. Volgens Holterman wordt tijdens het boekenonderzoek, ook wel de due diligence, te weinig aandacht besteed aan de toekomstige integratie. Holterman benadrukt dat deze fase tot in de puntjes moet worden uitgewerkt om het grote plaatje te kunnen zien.

Fase 3: de integratiefase

Zoals bovenstaande doet denken, lijkt de derde fase mis te gaan als voorgaande fases onvoldoende zijn uitgewerkt. Volgens Holterman kan dat inderdaad het geval zijn, maar hoeft dit niet per se de reden te zijn. Hij voegt hieraan toe dat het een complex proces is. Het kan namelijk zo zijn dat cultuurverschillen het bedrijf de das om doet of dat verschillende systemen in het bedrijf met elkaar zullen botsen. Hiervoor zijn projectmanagers nodig die alles in goede banen te leiden. Holterman zegt echter dat men niet alles kan overzien, omdat het boekenonderzoek een boekenonderzoek is: hoe de vork daadwerkelijk in de steel zit, weet men pas op de eerste dag na de overname. Tegenvallers zijn nooit uitgesloten.

Deal fever

Het grootste risico dat bij een bedrijfsovername op de loer ligt is het zogeheten deal fever, oftewel tunnelvisie. Ondernemers denken in dit geval enkel aan de manier waarop de deal gesloten kan worden in plaats van te bedenken of de deal ook daadwerkelijk van toegevoegde waarde zal zijn. Holterman benoemt de rol van de commissarissen als een van de belangrijkste. Het management krijgt namelijk de bevoegdheid van de commissarissen om te handelen namens het bedrijf, waar ze onder andere dus de prijs beslissingen mogen nemen. Volgens Holterman worden commissarissen echter te weinig bij het proces betrokken en is het zaak om een transactiecommissie aan te stellen, waar bestuurders én commissarissen onderdeel van uitmaken. Op deze manier blijft er contact tussen de bestuurders en commissarissen en is het de zaak van de commissarissen om de bestuurders scherp te houden.

Wanneer een bedrijfsovername zal plaatsvinden, is het dus van uiterst belang dat ondernemers hun huiswerk hebben gedaan.